بررسی علل ترک امر به معروف و نهی از منکر (مقاله)

یک حدیث در مورد امر به معروف و نهی از منکر:

عن امام علی علیه السلام : وما أعمالُ البِرِّ کُلُّها والجِهادُ فی سَبیلِ اللّه ِ عِندَ الأمرِ بِالمَعروفِ والنَّهیِ عَنِ المُنکَرِ ، إلّا کَنَفثَةٍ فی بَحرٍ لُجِّیٍّ .

امام على علیه السلام : همه کارهاى خوب و جهاد در راه خدا، در مقایسه با امر به معروف و نهى از منکر نیست مگر همچون آب دهانى که در دریایى ژرف انداخته شود.(نهج البلاغه، حکمت374)

خداوند توفیق داد یک مقاله با موضوع بررسی علل ترک امر به معروف و نهی از منکر نوشتم.

میتونید اینجا دانلود کنید...

دریافت
توضیحات: #بررسی-علل-ترک-امر-به-معروف-و نهی-از-منکر-از-دیدگاه-روایات

#علل-فردی-و-اجتماعی-ترک-امر-به-معروف-و-نهی-از-منکر

غروبِ جمعه یِ پاییز، عجب ترکیب دلتنگی...!

غروب جمعه پاییز

غروبِ جمعه پاییز می‌آید

هزاران برگِ پاییزی

لباسِ زرد خود، بر تن

به زیر گام‌های عابری خسته

خزان و خشکی خود را ، به نجوا باز می‌گویند

غروبِ جمعه پاییز و چشمانی که تا باریدنش تنها به قدر یک بهانه، فاصله باقی است،

یکی آمد، کلیدِ قفلِ لب های مرا ،آهسته بردارد

ولی من، این سکوتم، آخرین سرمایه ام را، با کسی قسمت نخواهم کرد

به تنهایی قسم، دلتنگِ دلتنگم

میان آسمانِ دل گرفته، با دلِ تنگم، فقط، یک پنجره راه است

غروب و جمعه و پاییز، عجب ترکیبِ دلتنگی

ولی من خسته ام از حسِ تنهایی

مرا با غم حسابی نیست

مرا با غصه کاری نیست

دلم می خواهد از فردا، رها سازم خودم را از غم و دلتنگی و تشویش

من از شنبه خودم را دوست خواهم داشت

و با این جسم و روحم ، مهربانی ها که خواهم کرد

و از یکشنبه با مردم، قراری تازه خواهم داشت

تبسم هدیه خواهم داد و دستانی که می‌بخشند

دوشنبه با خدا، من عهد می‌بندم

برایش بنده ای باشم، همان جوری که می‌خواهد

سه شنبه، مهربانی هدیه خواهم کرد

و می‌بخشم تمام آن کسانی را که من را ،سخت آزردند

و در چهارشنبه این هفته زیبا، که می‌آید

خدا را بر تمام داده هایش شکر خواهم گفت

و در پنجشنبه، از دنیا و هر چیزی که دارم شاد خواهم شد

با رضایت، زنده خواهم بود

با سخاوت ،مِهر خواهم داد

با سعادت، بهره خواهم برد

ولی این لحظه را، امروز را، آخر چه باید کرد؟

کاش می‌شد از همین امروز من، دنیای خود را تازه می‌کردم

که میدانم رَدایِ حزن را من بر غروبِ جمعه پاییز پوشاندم

و چیزی جز همین احساس، در اندیشه هامان جا نمی‌ماند

که باید من رها سازم زِ خود، این باورِ تاریکِ خود را

کنون باید همین امروز، این لحظه

در غروب جمعه پاییز، برخیزم

و دنیای خودم، آنگونه ای سازم که می خواهم

که در دنیای من ،جز من، کسی را قدرت تغییرِ کاری نیست

توانستن، چه حس ناب و زیبایی

سلام ای باور روحی ز جنس روح یکتا خالق پاک خداوندی

سلام ای خالقِ دنیایِ من ، ای من

تبسم ، قفلِ لب های مرا بگشود

و اینک آن بهانه، تا ببارد چشم نمناکم

و می بارد به روی این دل روشن

کنون یک پنجره تا آسمان باز است

تنِ عریان کوچه، همچنان خشک است

هزاران برگ پاییزی، به خشکی گوشه دیوار می لغزند

هزاران شکر، انسانم!

نه برگی خشک، در دستانِ بادِ سردِ پاییزی!

غروبِ جمعه پاییز و امیدم به فردایی که می‌آید.

«کیوان شاهبداغی»

حب الحسین یجمعنا(امتحانی در طول مسیر اربعین)

بسیار زیباست

دعوت مداح عراقی از ایرانی ها

#حب-الحسین-یجمعنا

دریافت
حجم: 10.3 مگابایت

---

کسانی که به کربلا میروند حتما با عکس گرفتن از خودشان و برادران عراقی وحدت آفرین بشوند و عکس و فیلم ها را در فضاهای مجازی به اشتراک بگذارند به کوری چشم دشمنان...

یک عمر زیارت عاشورا میخوانیم و به این جمله هم می‌رسیم: إنّی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم(دوستی با دوستان اهل بیت و دشمنی با دشمنان اهل بیت)

اما اربعین امسال وقت عمل کردن به این جمله است. با گفتن هر روزه ی این جمله در طول مسیر اربعین خداوند ما را امتحان میکند تا مشخص شود کدام یک از ماها بر حرف خود می‌مانیم...

برای هر چیز آفتی است (احادیثی در مورد آفت)

براى هر چیزى آفتی است

احادیثی در مورد آفت

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : آفةُ الظَّرْفِ الصَّلَفُ ، وآفةُ الشَّجاعة البغیُ ، وآفةُ السَّماحةِ المَنُّ ، وآفةُ الجَمالِ الخُیَلاءُ ، وآفةُ العِبادةِ الفَتْرةُ ، وآفةُ الحدیثِ الکِذبُ ، وآفةُ العلمِ النِّسْیانُ، وآفةُ الحِلمِ السَّفَهُ ، وآفةُ الحَسَبِ الفَخْرُ ، وآفة الجُودِ السَّرَفُ . ⁽¹⁾

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : آفتِ زیرکى غرور است،آفت شجاعتْ تجاوز ، آفت بخشندگى منّت، آفت زیبایى تکبّر، آفت عبادتْ سستى، آفت سخن دروغ، آفت علمْ فراموشى، آفت بردبارى سبکسرى، آفت بزرگ زادگى فخرفروشى و آفت سخاوت، زیاده روى.

عنه صلى الله علیه و آله : آفةُ الدِّینِ الهوى . ⁽²⁾

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : آفت دین، هواى نفس است.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : لکلِ شیءٍ آفةٌ، وآفةُ العلمِ النِّسیانُ، وآفةُ العِبادةِ الرِّیاءُ ، وآفةُ اللّبِّ العُجْبُ ، وآفةُ النَّجابةِ الکِبْرُ ، وآفةُ الظَّرْفِ الصَّلَفُ ، وآفةُ الجُودِ السَّرَفُ ، وآفةُ الحیاءِ الضَّعْفُ ، وآفةُ الحِلمِ الذّلُّ ، وآفةُ الجَلَدِ الفُحْشُ . ⁽³⁾

امام على علیه السلام : هر چیزى آفتی دارد؛ آفت علم فراموشى است، آفت عبادتْ ریا، آفت خردمندى خودپسندى، آفت نجیب زادگى تکبّر، آفت زیرکى غرور،آفت سخاوت زیاده روى، آفت حیا ناتوانى، آفت بردبارى خوارى و آفت نیرومندى از حد گذراندن [ در گفتار و کردار].

عنه علیه السلام : الجُبْنُ آفةٌ . ⁽⁴⁾

امام على علیه السلام : ترس، آفت است.

عنه علیه السلام : الهوى آفةُ الألبابِ . ⁽⁵⁾

امام على علیه السلام : هوس، آفت خردهاست.

عنه علیه السلام : آفةُ الإیمانِ الشِّرکُ . ⁽⁶⁾

امام على علیه السلام : آفتِ ایمان، شرک است.

عنه علیه السلام : آفةُ الیقینِ الشَّکُّ . ⁽⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت یقین، شک است.

عنه علیه السلام : آفةُ النِّعَمِ الکُفْرانُ . ⁽⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت نعمتها، ناسپاسى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الطّاعةِ العِصْیانُ . ⁽⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت طاعت، نافرمانى کردن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الشَّرَفِ الکِبْرُ . ⁽¹⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت بزرگ زادگى، تکبّر است.

عنه علیه السلام : آفةُ الذَّکاءِ المَکْرُ . ⁽¹¹⁾

امام على علیه السلام : آفت زیرکى ، حیله گرى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الِعبادةِ الرِّیاءُ . ⁽¹²⁾

امام على علیه السلام : آفت عبادت، ریاست.

عنه علیه السلام : آفةُ السَّخاءِ المَنُّ . ⁽¹³⁾

امام على علیه السلام : آفت سخاوت، منّت گذارى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الدِّینِ سوءُ الظّنِّ . ⁽¹⁴⁾

امام على علیه السلام : آفت دین، بدگمانى است.

عنه علیه السلام : آفةُ العقلِ الهوى . ⁽¹⁵⁾

امام على علیه السلام : آفت خرد، [ پیروى از ]خواهشهاى نفسانى است.

عنه علیه السلام : آفةُ المجدِ عَوائقُ القضاءِ . ⁽¹⁶⁾

امام على علیه السلام : آفت بلندپایگى، موانع قضا و قدر است.

عنه علیه السلام : آفةُ النّفسِ الوَلَهُ بالدّنیا . ⁽¹⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت نفس، شیفتگى به دنیاست.

عنه علیه السلام : آفةُ المشاوَرةِ انتِقاضُ الآراءِ . ⁽¹⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت مشورت، درهم شکستن آراء است.

عنه علیه السلام : آفةُ المُلوکِ سُوءُ السِّیرةِ . ⁽¹⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت شاهان، بدرفتارى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الوُزَراءِ خُبْثُ السَّریرةِ . ⁽²⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت وزیران، بدسگالى است.

عنه علیه السلام : آفةُ العُلَماءِ حُبُّ الرِّئاسةِ . ⁽²¹⁾

امام على علیه السلام : آفت عالمان، حبّ ریاست است.

عنه علیه السلام : آفةُ الزُّعَماءِ ضَعْفُ السّیاسةِ . ⁽²²⁾

امام على علیه السلام : آفت زمامداران، ضعف سیاست (تدبیر) است.

عنه علیه السلام : آفةُ الجُنْدِ مُخالفةُ القادَةِ . ⁽²³⁾

امام على علیه السلام : آفت لشکر، سرپیچى از فرماندهان است.

عنه علیه السلام : آفةُ الرِّیاضةِ غَلَبةُ العادةِ . ⁽²⁴⁾

امام على علیه السلام : آفت تمرین و ریاضت، چیره شدن عادت است.

عنه علیه السلام : آفةُ الرّعِیّةِ مخالفةُ الطّاعةِ . ⁽²⁵⁾

امام على علیه السلام : آفت رعیت، نافرمانى کردن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الوَرَعِ قلّةُ القَناعةِ . ⁽²⁶⁾

امام على علیه السلام : آفت پارسایى، کمىِ قناعت است.

عنه علیه السلام : آفةُ القُضاةِ الطّمعُ . ⁽²⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت قاضیان، طمع است.

عنه علیه السلام : آفةُ العُدولِ قلّةُ الوَرَعِ . ⁽²⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت اشخاص عادل، کمىِ پارسایى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الشُّجاعِ إضاعَةُ الحَزْمِ . ⁽²⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت [شخص] شجاع، وانهادن دوراندیشى و احتیاط است.

عنه علیه السلام : آفةُ القویِّ استضعافُ الخَصْمِ . ⁽³⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت قدرتمند، ناتوان شمردن دشمن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الحِلمِ الذّلُّ . ⁽³¹⁾

امام على علیه السلام : آفت بردبارى، خوارى است.

عنه علیه السلام : آفةُ العَطاءِ المَطْلُ . ⁽³²⁾

امام على علیه السلام : آفت بخشش، تأخیر و تعلّل ورزیدن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الاقتِصادِ البُخلُ . ⁽³³⁾

امام على علیه السلام : آفت صرفه جویى، بخل است.

عنه علیه السلام : آفةُ الهَیبةِ المِزاحُ . ⁽³⁴⁾

امام على علیه السلام : آفت هیبت و شکوه، شوخى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الطّلَبِ عدَمُ النَّجاحِ . ⁽³⁵⁾

امام على علیه السلام : آفت جستجو، کامیاب نشدن است.

عنه علیه السلام : آفةُ المُلْکِ ضَعْفُ الحِمایةِ . ⁽³⁶⁾

امام على علیه السلام : آفت کشوردارى، سستى در حمایت از کشور است.

عنه علیه السلام : آفةُ العُهودِ قلّةُ الرِّعایةِ . ⁽³⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت پیمانها، خوب رعایت نکردن آنهاست.

عنه علیه السلام : آفةُ الرِّیاسةِ الفَخْرُ . ⁽³⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت ریاست، فخر فروشى است.

عنه علیه السلام : آفةُ النَّقْلِ کذبُ الرّوایةِ . ⁽³⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت گزارش دادن، دروغ نقل کردن است.

عنه علیه السلام : آفةُ العلمِ ترکُ العملِ بهِ . ⁽⁴⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت علم، عمل نکردن به آن است.

عنه علیه السلام : آفةُ العملِ ترکُ الإخلاصِ . ⁽⁴¹⁾

امام على علیه السلام : آفت عمل، نداشتن خلوص است.

عنه علیه السلام : آفةُ الجُودِ الفَقرُ . ⁽⁴²⁾

امام على علیه السلام : آفت بخشندگى، نادارى است.

عنه علیه السلام : آفةُ العامّةِ العالمُ الفاجرُ . ⁽⁴³⁾

امام على علیه السلام : آفت مردم، عالِم فاسد است.

عنه علیه السلام : آفةُ العَدلِ الظّالمُ القادرُ . ⁽⁴⁴⁾

امام على علیه السلام : آفت عدالت، ستمگرِ قدرتمند است.

عنه علیه السلام : آفةُ العُمرانِ جَورُ السّلطانِ . ⁽⁴⁵⁾

امام على علیه السلام : آفت آبادانى، ستمگرىِ فرمانرواست.

عنه علیه السلام : آفةُ القُدرةِ منعُ الإحسانِ . ⁽⁴⁶⁾

امام على علیه السلام : آفت قدرت، خوددارى از نیکوکارى است.

عنه علیه السلام : آفةُ اللّبِّ العُجْبُ . ⁽⁴⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت خِرَد، خودپسندى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الحدیثِ الکذبُ . ⁽⁴⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت سخن، دروغ گفتن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الأعمالِ عَجْزُ العُمّالِ . ⁽⁴⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت کارها، ناتوانى کارگزاران است.

عنه علیه السلام : آفةُ الآمالِ حُضورُ الآجالِ . ⁽⁵⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت آرزوها، فرا رسیدن اجلهاست .

عنه علیه السلام : آفةُ الوفاءِ الغَدْرُ . ⁽⁵¹⁾

امام على علیه السلام : آفت وفادارى، پیمان شکنى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الحَزْمِ فَوتُ الأمرِ . ⁽⁵²⁾

امام على علیه السلام : آفت دوراندیشى و احتیاط، کار از کار گذشتن است.

عنه علیه السلام : آفةُ الأمانةِ الخیانةُ . ⁽⁵³⁾

امام على علیه السلام : آفت امانت، خیانت است.

عنه علیه السلام : آفةُ الفقهاءِ عدمُ الصِّیانةِ . ⁽⁵⁴⁾

امام على علیه السلام : آفت فقیهان، نداشتن صیانت [نفس ]است.

عنه علیه السلام : آفةُ الجُودِ التّبذیرُ . ⁽⁵⁵⁾

امام على علیه السلام : آفت بخشش، ولخرجى است.

عنه علیه السلام : آفةُ المَعاشِ سُوءُ التّدبیرِ . ⁽⁵⁶⁾

امام على علیه السلام : آفت معاش، بى تدبیرى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الکلامِ الإطالةُ . ⁽⁵⁷⁾

امام على علیه السلام : آفت سخن گفتن، پرگویى است.

عنه علیه السلام : آفةُ الغِنى البُخْلُ . ⁽⁵⁸⁾

امام على علیه السلام : آفت توانگرى، بخل است.

عنه علیه السلام : آفةُ الأمَلِ الأجَلُ . ⁽⁵⁹⁾

امام على علیه السلام : آفت آرزو، اجل است.

عنه علیه السلام : آفةُ الخیرِ قَرینُ السُّوءِ . ⁽⁶⁰⁾

امام على علیه السلام : آفت خوبى، همنشین بد است.

عنه علیه السلام : آفةُ الاقتِدارِ البغیُ والعُتُوُّ . ⁽⁶¹⁾

امام على علیه السلام : آفت نیرومندى، ستمگرى و سرکشى است.

عنه علیه السلام : رأسُ الآفاتِ الوَلَهُ باللّذّاتِ . ⁽⁶²⁾

امام على علیه السلام : سرآمد آفتها، شیفتگى به لذّتها (خوشگذرانى) است.

عنه علیه السلام : شرُّ آفاتِ العقلِ الکِبْرُ . ⁽⁶³⁾

امام على علیه السلام : بدترین آفتِ خِرَد، خود بزرگ بینى است.

---

در پیِ پستِ دیروز یعنی پست دوست

در پی پست دیروز یعنی پست دوست

دیشب خواب دیدم بسیار گریه میکنم و انگار به سوی نوری حرکت میکنم

شخصی آمد از من اجازه گرفت و گفت میخواهم تو را ببوسم اجازه میدهی؟ من هم با  حیایی که در خواب بر من غالب شده بود، اجازه دادم.

ولی او به جای یک بوسه ، در حالی که چشمانم پر از اشک بود چند بوسه به صورتم زد و گریه کرد و به من گفت چقدر نورانی هستی...

خدایا از تو ، فقط خودت را میخواهم نه دوست اعتباری...

یا رفیق من لا رفیق له

توصیه های آیت الله بهجت

چند توصیه از حضرت آیت‌الله بهجت:

برای دوری از ریا، لا حول و لا قوه الا بالله را زیاد بگویید

برای دوری از عصبانیت، زیاد صلوات بگویید

برای تمرکز فکر، لا اله الا الله زیاد بگویید

اگر میخواهید در کارتان گره نیفتد و موفق شوید، تا میتوانید استغفار کنید

(اگر اثر نکرد جوابگویش من هستم)

دوست

بهم میگه تو نورانی نیستی

دنبال یه رفیق خوب میگردم که نگاهش کنم به یاد خدا بیفتم

میگه دنبال یه دوست میگردم که منو رشد بده و نماز شب بخونه

میگم از کجا میدونی نماز شب نمیخونم؟ یا اینکه ملاک نورانیت چیه؟

فقط ساکت میشه و لبخند میزنه

خدایا تو که خبر داری درونم چه خبره؟

خدایا شکر به خاطر اینکه ظاهر و باطنم به رنگ سیاه هست و جای اولیا و جای گنهکار عوض نمیشه

الهی لکه ایمانی بر سیاهی قلبم بینداز...

فتنه بزرگ و براندازی نظام

#براندازی- نظام#از -بین- رفتن- انقلاب#آشوب- داخلی#فتنه- بزرگ#مردم- کف خیابان#بزرگترین- تظاهرات- قرن#فتنه- گر#منافقین#بزگترین- فتنه#تغییر-رژیم#

جنگ- اقتصادی#

حتما این صوت را گوش دهید و نشر دهید

حوادث دو ماه آینده:

دریافت کنید
حجم: 10.5 مگابایت

آیا مذاهب دیگر غیر از اسلام، حق است؟

آیا مذاهب دیگر بر حق هستند؟

 سؤال: هر گاه اسلام ناسخ دین‌های دیگر است، چرا در برخی از آیات قرآن، هر یک از افراد ملل جهان را اعم از مسلمان و یهودی و مسیحی و ... در صورتی که به خدا ایمان داشته باشد و عمل نیک انجام دهد، اهل نجات می داند و می گوید: برای چنین افرادی در روز رستاخیز ترس و اندوهی وجود ندارد، آیا مفادّ این نوع آیات این نیست که همه ملل جهان حتّی پس از طلوع اسلام با شرایط یاد شده، اهل نجات می باشند و هنوز هم شرایع آنها به قوّت خود باقی است و از درجه اعتبار ساقط نشده اند؟

 پاسخ: لازم است قبلاً متون آیات مزبور را ذکر کرده سپس به تجزیه و تحلیل آن بپردازیم.

 1ـ «اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَی وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللهِ وَالْیَومِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحَاً فَلَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لاَ خَوْف عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ؛ کسانی که (به پیامبر اسلام) ایمان آورده اند و کسانی که به آیین یهود گرویدند و نصاری و صابئان ‌‍[=پیروان یحیی] هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلّم است و هیچ گونه ترس و اندوهی برای آنها نیست. (هر کدام از پیروان ادیان الهی، که در عصر و زمان خود، بر طبق وظایف و فرمان دین عمل کرده اند، مأجور و رستگارند.» (سوره ی بقره، آیه ی 62)

 2ـ «اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هَادُوا وَالصّابِئُونَ والنَّصَارَی مَنْ آمَنَ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحاً فَلاَ خَوْف عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحَْزَنُونَ» (سوره ی مائده، آیه ی 69) که از نظر معنی چندان تفاوتی با آیه نخست ندارد.

 3ـ «اِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَی وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ اَشْرَکُوا إِنَّ اللهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّ اللهَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ شَهید؛ مسلّماً کسانی که ایمان آورده اند و یهود و صائبان [=ستاره پرستان] و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری می کند؛ (و حق را از باطل جدا می سازد؛) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است.» (سوره ی حج، آیه ی 17)

باید توجّه داشت اساس تفسیر یک آیه این نیست که از آیات دیگر چشم بپوشیم و ارتباط آیه را از آنها قطع کنیم؛ بلکه باید در کشف مفهوم یک آیه علاوه بر شأن نزول، آیات قبل و بعد و سایر آیات قرآن را نیز در نظر داشته باشیم.

هر گاه پس از ظهور آیین اسلام پیروی از آیین های دیگر رسمیّت داشت، علاوه بر این که تشریع آیین دیگری به نام اسلام مورد نداشت، هرگز صحیح نبود که پیامبر اسلام (ص) نامه های تبلیغی به سران و رهبران کلّیّه ملل جهان بنویسد و همه را به آیین خود دعوت کند.

 اکنون باید دید که هدف آیه چیست؟

آیات مزبور دو حقیقت، یکی اجمالی و دیگری تفصیلی را بیان می کند.

 ۱_ اگر یهود و نصارا به راستی به خدا و قیامت معتقد باشند و ظاهر سازی ننمایند، می بایست طبق تورات و انجیل و سایر کتابهای آسمانی خود به پیامبر اسلام (ص) ایمان بیاورند، زیرا تورات و انجیل به آمدن پیامبر اسلام (ص) بشارت داده و علائم او را بیان نموده است بطوری که آنان پیامبر را مانند فرزندان خود می شناختند. (1)

جالب این که قرآن مجید این حقیقت را در سوره مائده پیش از آیه مورد بحث بیان کرده و می فرماید:

«قُلْ یَا اَهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلَی شَیْءٍ حتّی تَقِیمُوا التَّورَاةَ وَالاِنْجِیلَ وَ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ؛ ای اهل کتاب! شما هیچ آیین صحیحی ندارید، مگر این که تورات و انجیل و آنچه را از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده است، بر پا دارید.» (سوره ی مائده، آیه ی 68)

ناگفته پیداست، مقصود از به پا داشتن این کتابهای آسمانی، عمل به محتویات آن است؛ و یکی از محتویات این کتابها، نبوّت پیامبر اکرم (ص) و رسالت جهانی او می باشد که در این کتابها وارد شده و بارها قرآن به آن اشاره کرده است.

 ۲_ با در نظر گرفتن آیات پیش از این آیه در سوره بقره روشن می شود که این آیه مربوط به آن دسته ای از اهل کتاب است که در دوران پیامبران پیشین به راستی به خدا ایمان آورده و به روز رستاخیز معتقد بودند و به دستورهای آیین خود در آن زمان عمل می کردند؛ در مقابل آنها بعضی دیگر از جادّه توحید سرباز زدند و به عبادت و پرستش گوساله پرداختند و وقاحت را به جایی رسانیدند که صریحاً به موسی گفتند: تا خدا را با دیدگان خود نبینیم هرگز او را عبادت نمی کنیم. بنی اسرائیل بر اثر چنین رفتارهای ناشایست، دچار خشم الهی گردیده.

در این صورت، آیه مخصوص آن دسته از اهل کتاب خواهد بود که در اعصار پیشین، زندگی می کردند و قبل از بعثت پیامبر اسلام (ص) در گذشته بودند و ارتباطی به عصر رسالت پیامبر اسلام (ص) ندارند

اما شأن نزول آیه:

سلمان در نخستین شرفیابی خود به حضور پیامبر اکرم (ص)، از دوستان و راهبان دیر موصل سخن به میان آورد و در حالی که گروهی دور پیامبر حلقه زده بودند، رو به پیامبر کرد و گفت: تمام راهبان دیر موصل در انتظار بعثت شما به سر می بردند، ولی متأسّفانه قبل از دیدار شما چشم از جهان فرو بستند.

در این لحضه کسی به سلمان گفت: آنان اهل آتش هستند؛ این مطلب بر سلمان گران آمد، در این موقع آیه مورد بحث بر پیامبر نازل گردید و اعلام داشت آنها که به ادیان حقّ گذشته ایمان حقیقی داشته باشند ـ اگر چه عصر پر فضیلت پیامبر اسلام (ص) را درک نکنند ـ اهل نجات خواهند بود.

 خلاصه: کسانی که پیش از پیامبر اسلام (ص) به آیین واقعی عصر خود ایمان راسخ داشته اند، در روز قیامت اهل نجات خواهند بود.

1ـ سوره بقره، آیه (146) و سوره انعام، آیه (20)

برگرفته از پرسش و پاسخ های مذهبی آیت الله مکارم