بدبینی و درمان آن در روایات و احادیث

در دو پست قبل؛ تعریف، منشا و پیامد های بدبینی بیان شد.

اما حال میگوییم که راههای درمان بیماری اخلاقی و روحی چیست؟

راه های درمان بیماری بدبینی:

۱- پرهیز از شتاب زدگی در قضاوت کردن:

اگر چیزی شنیده یا دیده شد، سریع قضاوت نشود.

(هرگاه گناه بد بردی، قضاوت نکن؛ بحارالأنوار ج۷۲، ص۱۹۶)

۲- بدبینی به خود: خوشبینی به خود، زمینه ی بدبینی به دیگران است.

مرا پیرِ دانایِ مرشد شهاب

دو اندرز داد بر رویِ آب

یکی آنکه بر خویش خوشبین مباش

دگر آنکه بر خلق بدبین نباش

۳- توجه به زیان های بدبینی

۴- حمل بر صحت گذاشتن

۵- عمل نکردن به مقتضات بدبینی: از اقتضائات سوءظن؛ غیبت کردن، بی احترامی و تخریبِ شخصیتِ فردی که به او بدبین شده ایم، می باشد

۶- اصلاح نفس

**********      ***********        ***********

چند نکته:

نکته اول: سوءظن و بدبینی زمانی رخ می‌دهد که به آن ترتیب اثر داده شود.

نکته دوم: شک کردن از مصداق سوءظن نیست.

نکته سوم: دین به ما اجازه نمی‌دهد تا خود را در موضع تهمت قرار دهیم و زمینه ساز بدبینی شویم، به این صورت که فرمودند؛ از مواضع و مکانهای تهمت بپرهیزید.(بحار ج۷۵، ص۹۳)

نکته چهارم: گاهی اوقات بدبینی مجاز، بلکه لازم است، و آن زمانی است که فساد بر جامعه غلبه داشته باشد و در محیطی که بیشتر افراد آن گرفتار فساد و آلودگی هستند. چه بسا خوش گمانی در این موارد موجب فریب خوردن و ضرر دیدن انسان است.

(نهج البلاغه، حکمت ۱۱۴؛ نهج البلاغه؛ هرگاه نیکوکاری بر روزگار و مردم آن غالب آید، اگر کسی به دیگری گمانِ بد برد که از او عمل زشتی سرنزده، ستمکار است، و اگر بدی بر زمانه و مردم آن غالب شود، و کسی به دیگری خوش گمان باشد، خود را فریب داده است)

برگرفته از کتاب بیماریهای اخلاقی از همت سهراب پور

درمان بدبینی#بدبینی در احادیث#بدبینی در روایات#منشأ بدبینی#راههای بدبینی#پیامد بدبینی#آثار بدبینی#بدبینی=سوءظن#