فلسفه وجود انسان

من انسان هستم!

انسانی که خالقش او را اینگونه خطاب کرده:

یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ؛ ای انسان تو 

با تلاش و رنج به سوی پروردگارت میروی و او را ملاقات 

میکنی(انشقاق/6)

پس یادت باشد ای انسان! برای رسیدن به رشد و کمال باید

با رنج و سختی همراه شوی.

* * *

من انسان هستم!

انسانی که خالقش او را اینگونه معرفی کرده:

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ؛ به تحقیق که ما انسان را در رنج 

آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)(بلد/4)

پس ای انسان! سرشت تو با سختی آفریده شده و به دنبال 

راحتی نباش.

* * *

من انسان هستم!

انسانی که آرزوهایش او را ناکام کرده:

أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ؛ آیا هر چه آدمى آرزو کند برایش حاصل

است؟ (النجم/24)

پس ای انسان! تو به آرزوهای دور و دراز نخواهی رسید و باز 

هم باید رنجی را تحمل کنی.

* * *

من انسان هستم!

انسانی که در دفترچه راهنمایش یعنی قرآن او را اینگونه 

معرفی کرده:

خُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِیفًا؛ انسان، ضعیف آفریده شده(نساء/28)

پس ای انسان! تو ضعیف هستی، ضعفی که نشانه متحمل 

شدن رنج و سختی است.

ای انسان! از چه فرار میکنی، از مشکلاتی که سنت لایتغیر 

الهی است، تو نمی توانی از این سنت الهی فرار کنی، پس رنج

و سختی را در آغوش بگیر، از مشکلات رنجیده نشو، زیرا که 

تو در سختی آفریده شده ای.

آری سخت است نماز خواندن، سخت است روزه گرفتن،

سخت است غلبه دادن عقل بر شهوت، سخت است... .

این رنج ها لبخندی است از طرف خدا، از لبخند خدا خشم 

نکن.

این است فلسفه وجودت، پس بجنگ که بی هدف رها 

نمی شوی.

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى؛ آیا انسان گمان می کند که 

بی هدف رها می شود(قیامت/36)

أللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم