آوای کُر

امشب را قرآن می خواندم به این دو آیه رسیدم:
سوره یوسف آیه 32
قَالَتْ فَذَٰلِکُنَّ الَّذِی لُمْتُنَّنِی فِیهِۖ وَ لَقَدْ رَاوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَۖ وَ لَئِنْ لَمْ یَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَیُسْجَنَنَّ وَ لَیَکُونًا مِنَ الصَّاغِرِینَ

(زلیخا) گفت: «این همان کسی است که بخاطر (عشق) او مرا سرزنش کردید! (آری،) من او را به خویشتن دعوت کردم؛ و او خودداری کرد! و اگر آنچه را دستور می دهم انجام ندهد، به زندان خواهد افتاد؛ و مسلّماً خوار و ذلیل خواهد شد!»

سوره یوسف آیه 33
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِۖ وَ إِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَ أَکُنْ مِنَ الْجَاهِلِینَ

(یوسف) گفت: «پروردگارا! زندان نزد من محبوبتر است از آنچه اینها مرا بسوی آن می خوانند! و اگر مکر و نیرنگ آنها را از من باز نگردانی، بسوی آنان متمایل خواهم شد و از جاهلان خواهم بود!»

حضرت یوسف حاضر شد در زندان بیفتد ولی اسیر دامی که زلیخا برای او پهن کرده بود نشود.
شرایط امروزی هم مثل شرایط حضرت یوسف است...
تا گرانی زیاد می شود و شرایط به ظاهر به ضرر ما تمام می شود، نباید از اعتقادمان دست بکشیم.
مگر پیامبر در شعب ابی طالب حدود سه سال با یارانش تحریم نشد ولی کسی از یارانش دست از اعتقادشون نکشیدند و حاضر شدند با یک دانه خرما در طول روز اکتفا کنند.
به زندانی که زلیخاهای اطرافمان پهن کرده است، سلام کنیم ولی اسیر این زلیخاها نشویم.
به خدا بگوییم: خدایا زندان که هیچ، از پی دیدن تو، دادن جان کار من است.