آوای کُر

سه چیز است که انسان را به حرکت در می آورد:

۱. نیاز: بدیهی است که اگر انسان نیازمند به چیزی نباشد ، هیچگاه حرکت نمی‌کند.

۲. عشق: تا انسان عاشق نشود و به چیزی علاقه نداشته باشد، هیچ گاه برای بدست آوردن آن تلاش نمی‌کند.

۳. امید: این واژه‌ای است که انسان از بدو هر کاری باید به همراه خود داشته باشد.

پس اگر کسی به نیاز زندگی ، عشق بورزد و عاشق زندگی شود، حتما به هدف خود خواهد رسید، فقط کافیست عاشقانه زندگی کردن را آموخت و به هر چیز رنگ عاشقی بخشید. اما اگر زندگی عاشقانه را محفوف و پیچیده به امید کرد، می‌توان برای ما بعد از رسیدن به هدف، برنامه ریزی کرد.

پ ن: گاهی انسان به چیز هایی نیاز دارد که حتی نمی‌داند که آن چیز، جزء نیاز های زندگی اش است . پس خود را حیران می‌بیند، گویا بدنبال گمشده ای می‌گردد، اما او نیازمند است در حالی که نمی‌داند آن نیاز چیست!؟

یکی از نیاز های انسان، نیاز به پرستش یگانه مولایِ قدرتمند، قوی و متکبر است، هر چه این نیاز بیدارتر و تقویت شود، حرکت به سوی چنین معبودی، بیشتر خواهد شد و کم‌کم عشق به چنین حرکتی بیدار خواهد شد.