آوای کُر

پیام های کوتاه
  • ۱۶ شهریور ۹۷ , ۱۲:۰۰
    جمعه
آخرین نظرات
نویسندگان
پیوندهای روزانه

در گلستانه

سه شنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۹۶، ۰۳:۴۶ ب.ظ

در گلستانه

ﺩﺷﺖ‌ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻓﺮﺍﺥ!

ﻛﻮﻩ‌ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪ!

ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﻠﻔﯽ ﻣﯽ‌ﺁﻣﺪ!

ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ، ﭘﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ‌ﮔﺸﺘﻢ:

ﭘﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺷﺎﯾﺪ،

ﭘﯽ ﻧﻮﺭﯼ، ﺭﯾﮕﯽ، ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ.

ﭘﺸﺖ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ‌ﻫﺎ،

ﻏﻔﻠﺖ ﭘﺎﻛﯽ ﺑﻮﺩ، ﻛﻪ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﻣﯽ‌ﺯﺩ.

ﭘﺎﯼ ﻧﯽ‌ﺯﺍﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻡ، ﺑﺎﺩ ﻣﯽ‌ﺁﻣﺪ، ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻡ:

ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ، ﺣﺮﻑ ﻣﯽ‌ﺯﺩ؟

ﺳﻮﺳﻤﺎﺭﯼ ﻟﻐﺰﯾﺪ.

ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ.

ﯾﻮﻧﺠﻪ ﺯﺍﺭﯼ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ،

ﺑﻌﺪ ﺟﺎﻟﯿﺰ ﺧﯿﺎﺭ، ﺑﻮﺗﻪ‌ﻫﺎﯼ ﮔﻞ ﺭﻧﮓ

ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺧﺎﻙ.

ﻟﺐ ﺁﺑﯽ

ﮔﯿﻮﻩ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻨﺪﻡ، ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻢ، ﭘﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ:

«ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺒﺰﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ

ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻨﻢ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ!

ﻧﻜﻨﺪ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ، ﺳﺮ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻛﻮﻩ.

ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟

ﻫﯿﭻ، ﻣﯽ‌ﭼﺮﺧﺪ ﮔﺎﻭﯼ ﺩﺭ ﻛـَﺮﺩ.

ﻇﻬﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺳﺎﯾﻪ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺩﺍﻧﻨﺪ، ﻛﻪ ﭼﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ.

ﺳﺎﯾﻪ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﻟﻚ،

ﮔﻮﺷﻪ‌ﺍﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﭘﺎﻙ،

ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ! ﺟﺎﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ:

ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺴﺖ، ﺳﯿﺐ ﻫﺴﺖ، ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﺴﺖ.

ﺁﺭﯼ

ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻛﺮﺩ.

ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ، ﻣﺜﻞ ﯾﻚ ﺑﯿﺸﻪ ﻧﻮﺭ،

ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻡ ﺻﺒﺢ.

ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﻢ، ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ

ﺑﺪﻭﻡ ﺗﺎ ﺗﻪ ﺩﺷﺖ، ﺑﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻛﻮﻩ.

ﺩﻭﺭﻫﺎ ﺁﻭﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ.»

«سهراب سپهری»

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">