من همانم که دلم پر شده از غلغله و خودخواهی

از درد و الم و تنهایی

و در این تنهایی دل من می خندد، هرزگی میکند ، 

هی می لرزد

دل من جای هزاران اشیاء


جای هزاران علف و کوه و در و دشت و گیاه


آری! چه درونم تنهاست.

دلم من می‌خواهد آرامشی داشته باشم همه از 

جنس بهار

تا که دور کنم این همه بی پروای

در زمستانی بدین عریانی

دل من می‌خواهد رنگ نوری بزنم بر همه جا

تا نبیند همه را

به جز آن خالق زیبا را...

💗💗💗💗💗💗💗

خدایا! ای آرامش من!

دلم به دنبال آرامشی طوفانی است

عطایم بفرما....

💗💗💗💗💗💗💗💗

حرف دلم:

من ؛ آرامش ؛ خدا