آوای کُر

بدبینی و سوءظن: اگر انسانی درباره ی رفتار و گفتار دیگران، افکار و خیال های ناروا داشته باشد و به آن ترتیب اثر بدهد و آن افکار را به صورت واقعیت ببینند، دچار این بیماری اخلاقی شده است.

منشأ و ریشه های بدبینی:

۱- قیاس به نفس: انسان های پاک، دیگران را پاک می بینند و انسان های آلوده دیگران را آلوده می بینند امام علی علیه السلام می فرمایند: آدمِ بد به هیچکس خوشبین نیست زیرا همه را مانند خودش می داند(غررالحکم ج2175)

۲- ضعف ایمان: ایمان، با بدگمانی سازگار نیست(میزان الحکمه ج ۷، ص۳۳۹۶)

۳- خبث باطن: بدبینی به کسی که خیانت نمی کند از پستی است(میزان الحکمه)

نیک بینان بلند اقبال اند

زآنچه بینند شاد و خوشحالند

وآنکه بد بیند بدش به خود است

هر کس و هرچه را که دید، بد است

۴- ضعف نفس: ضعف نفس، باعث حالت اضطراب و آشفتگی فکری و وسوسه می شود و انسان ضعیف النفس نمی‌تواند حقایق را ببینند و در نتیجه در مورد دیگران دچار بدبینی و بدگمانی می‌شود.

۵- همنشینی با اشرار: انسان های شرور از افراد پاک، عیبجویی می کنند و ضعفِ کوچک آنها را بزرگ می‌کنند و در صورت نبودن ضعف، ضعف تراشی می‌کنند همنشینی با این افراد موجب اخذ رفتار و تفکرات آنها می شود.

همنشینی با بدان بدگمانی به نیکان را در پی دارد(بحارالأنوار ج۷۴ ، ص۱۹۷) 

۶- غرور و خودخواهی: انسانِ مغرور، اعمال و رفتار خود را ملاکِ حق قرار می‌دهد و هرگاه دیگران در خط او نباشند، نسبت به آنها بدبین می‌شود و از آنها بدگویی و کارهای آنها را حمل به شر می کند.

۷-شیطان زدگی و پیروی از وسوسه های شیطان

برگرفته از بیماریهای اخلاقی از همت سهراب پور

ان شاءالله، کسانی که مورد سوء ظن ما واقع شده اند و ما به این سوءظن، ترتیبِ اثر داده ایم، ما را ببخشند.

در ادامه، آثار و پیامدهای بدبینی و همچنین راه های درمان آن، بیان خواهد شد...

ادامه دارد...