تفسیر «اللّه »
الإمامُ علیٌّ علیه السلام : اللّه ُ مَعْناهُ المَعْبُودُ الّذِی یَأْلَهُ فِیْهِ الْخَلْقُ وَیُؤْلَهُ إلَیْهِ ، وَاللّه ُ هُوَ المَسْتُورُ عَنْ دَرْکِ الأبْصَارِ ، المَحْجُوبُ عَنِ الأوْهَامِ وَالخَطَرَاتِ .(التوحید : 89/2)
امام على علیه السلام : اللّه به معناى معبودى است که آفریدگان درباره او حیرانند و [نیز] کسى که بدو پناه برده مى شود. اللّه ، هموست که از دیده ها پوشیده است و از وهم و خیال در پرده.
عنه علیه السلام ـ فی تفسیر قوله : «اللّه » ـ : هُوَ الّذی یَتَألَّهُ إلیهِ عِندَ الحَوائِجِ وَ الشَّدائِدِ کُلُّ مَخلوقٍ عِندَ انقِطاعِ الرَّجاءِ مِن جَمیعِ مَن هُوَ دونَهُ ، وتَقَطُّعِ الأسبابِ مِن کُلِّ مَن سِواهُ(التوحید : 231/5)
امام على علیه السلام ـ در بیان معناى «اللّه » ـ : او کسى است که هر مخلوقى ، به هنگام نیازها و سختى ها و قطع امید از همه چیزهاى دیگر و دست نداشتن به غیر او ، شیدایش مى شود .
الإمامُ الباقرُ علیه السلام : اللّه ُ مَعْنَاهُ المَعْبُودُ الّذِی ألِهَ الخَلْقُ عَنْ دَرْکِ مَاهِیَّتِهِ والإحَاطَةِ بِکَیْفِیَّتِهِ(التوحید : 89/2)
امام باقر علیه السلام : اللّه به معناى معبودى است که خلایق در رسیدن به چیستى او و احاطه بر چگونگى اش حیرانند.
الإمامُ الکاظم علیه السلام ـ فی مَعنَى «اللّه » ـ : اِستَولى عَلى ما دَقَّ وجَلَّ(الکافی : 1/115/3)
امام کاظم علیه السلام ـ در معناى «اللّه » ـ : بر هر چیز کوچک و بزرگ ، چیره است .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام : إنَّ فی تَسمِیَةِ اللّه ِ عزّ وجلّ الإِقرارُ بِرُبوبِیَّتِهِ وتَوحیدِهِ(عیون أخبار الرضا : 2/93/1)
امام رضا علیه السلام : در نامیدن خداوند عز و جل به اللّه ، اقرار به ربوبیت و یگانى او نهفته است.
#الله=خدا#الله=معبود#تفسیر الله#معنای الله#الله در روایت#وجود الله#تفسیر الله در روایات#