آیا تشبیه بعضی انسانها به حیوان در قرآن جسارت و ناسزاگویی نیست؟
پاسخ : با نگاهی به منافع حیوانات و عملکرد بعضی انسانها، تشبیه اولئک کالانعام بل هم اضل«آنها مانند چهارپایان هستند بلکه از چهارپایان بدتر هستند» ( سوره اعراف،آیه 179. ) را حق و منطقی می یابیم؛
گرانترین لباس انسان (ابریشم)، از حیوانات است.
مهمترین غذای انسان (شیر و عسل و گوشت و ماست)، از حیوانات است.
حیوانات وسیله بارکشی و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند.
تمام کارخانه های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و دامداریها کارشان به حیوانات وابسته است.
حیوانات بعضی معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت.
بعضی گزارشگر انبیا میشوند؛ تار عنکبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ کرد.
حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را میگزند که به آنها نزدیک شده باشند.
با توجه به مطالب فوق، آیا انسانهایی که از دور، مردم آزاری میکنند و مناطق دور دست را بمباران و موشک باران میکنند، از حیوان بدتر نیستند؟
افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه میکنند و به خاطر رسیدن به هوس های بی انتهای خود نسل انسان را به تباهی میکشند، از حیوانات بدتر نیستند؟
آدمهایی که یک تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درنده ترین حیوانات پست تر نیستند؟
سوال: چگونه میتوانیم حقایق را آن گونه که هست، ببینیم؟
پاسخ : قرآن میفرماید: اتقوا الله و یعلمکم الله ( سوره بقره،آیه 282.) از خداوند پروا کنید تا خداوند، حقیقت را به شما بیاموزد.
تقوی به معنای دوری از انواع بدیها و زشتیهاست.
آری، افراد آلوده از درک بسیاری حقایق محرومند.
کسی که تعصب قومی، حزبی، نژادی و... دارد، حق را آنگونه که هست نمی فهمد، مثل کسی که عینک سرخ گذاشته و همه چیز را سرخ میبیند و شلغم را لبو میپندارد و اگر عینک سبز بگذارد، کاه را علف میبیند.
اگر آینه را صیقل دهیم، عکس را درست نشان میدهد.
آئینه دل نیز باید صیقلی باشد تا معارف را درک کند.
دلهای کینه دار مثل ظرفهای آلوده است که اگر آب تمیز هم در آن ریخته شود، آلوده میشود.
گناه غباری است که نمیگذارد انسان واقع بین باشد.
