آوای کُر

آیا تشبیه بعضی انسان‏ها به حیوان در قرآن جسارت و ناسزاگویی نیست؟

پاسخ : با نگاهی به منافع حیوانات و عملکرد بعضی انسان‏ها، تشبیه اولئک کالانعام بل هم اضل«آنها مانند چهارپایان هستند بلکه از چهارپایان بدتر هستند»          ( سوره اعراف،آیه 179. ) را حق و منطقی می ‏یابیم؛

گران‏ترین لباس انسان (ابریشم)، از حیوانات است.

مهم‏ترین غذای انسان (شیر و عسل و گوشت و ماست)، از حیوانات است.

حیوانات وسیله بارکشی و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند.

تمام کارخانه ‏های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و دامداری‏ها کارشان به حیوانات وابسته است.

حیوانات بعضی معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت.

بعضی گزارشگر انبیا می‏شوند؛ تار عنکبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ کرد.

حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را می‏گزند که به آنها نزدیک شده باشند.

با توجه به مطالب فوق، آیا انسان‏هایی که از دور، مردم آزاری می‏کنند و مناطق دور دست را بمباران و موشک باران می‏کنند، از حیوان بدتر نیستند؟

افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه می‏کنند و به خاطر رسیدن به هوس های بی ‏انتهای خود نسل انسان را به تباهی می‏کشند، از حیوانات بدتر نیستند؟

آدم‏هایی که یک تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درنده‏ ترین حیوانات پست‏ تر نیستند؟

سوال: چگونه می‏توانیم حقایق را آن گونه که هست، ببینیم؟

پاسخ : قرآن می‏فرماید: اتقوا الله و یعلمکم الله ( سوره بقره،آیه 282.) از خداوند پروا کنید تا خداوند، حقیقت را به شما بیاموزد.

تقوی به معنای دوری از انواع بدی‏ها و زشتی‏هاست.

آری، افراد آلوده از درک بسیاری حقایق محرومند.

کسی که تعصب قومی، حزبی، نژادی و... دارد، حق را آنگونه که هست نمی ‏فهمد، مثل کسی که عینک سرخ گذاشته و همه چیز را سرخ می‏بیند و شلغم را لبو می‏پندارد و اگر عینک سبز بگذارد، کاه را علف می‏بیند.

اگر آینه را صیقل دهیم، عکس را درست نشان می‏دهد.

آئینه دل نیز باید صیقلی باشد تا معارف را درک کند.

دل‏های کینه دار مثل ظرف‏های آلوده است که اگر آب تمیز هم در آن ریخته شود، آلوده می‏شود.

گناه غباری است که نمی‏گذارد انسان واقع بین باشد.