خانه دوست کجاست؟
دور از این پنجره هاست
آن سوی نرده چوبی حصاری خاموش
کوچه ای رو به خداست
در دل روشن روز آسمانش آبی است
خرمنِ نورِ زلالِ مهتاب ، کوچه را رنگ
کند در شبِ تار
کاه گل کوچه همه عطر گلاب
پر از رازقی و بوی اقاقی و صفاست
مملو از رایحه خوب همه خاطره ها ست
سر در خانه دوست
بوته ای از گل داوودی سرخ، تکه ای
سنگِ سیاه
بر سر تربت شمعی که خموش و تنهاست
خلوتش خالی ز انفاسِ خوشِ باد بهار
خالی از زمزمه صوت هزار
خالی از بوی خوش ریحان هاست
خانه دوست کجاست؟
آن سوی پرچین هاست
سینه دشت خزان دیده سرد و خاموش
زیر یک شاخه لخت از سپیدار بلندِ
تنهاست.
# شاعر ر ضا باب الحوایجی #
# خانه دوست # خانه دوست کجاست # جوابی به سهراب # خانه دوست اینجاست # دوست خانه # خانه دل # شعر نو # شعر خانه دوست #
