آوای کُر

خانه دوست کجاست؟

دور از این پنجره هاست

آن سوی نرده چوبی حصاری خاموش

کوچه ای رو به خداست

در دل روشن روز آسمانش آبی است

خرمنِ نورِ زلالِ مهتاب ، کوچه را رنگ 

کند در شبِ تار

کاه گل کوچه همه عطر گلاب

پر از رازقی و بوی اقاقی و صفاست

مملو از رایحه خوب همه خاطره ها ست

سر در خانه دوست

بوته ای از گل داوودی سرخ، تکه ای

سنگِ سیاه

بر سر تربت شمعی که خموش و تنهاست

خلوتش خالی ز انفاسِ خوشِ باد بهار

خالی از زمزمه صوت هزار

خالی از بوی خوش ریحان هاست

خانه دوست کجاست؟

آن سوی پرچین هاست

سینه دشت خزان دیده سرد و خاموش

زیر یک شاخه لخت از سپیدار بلندِ

تنهاست.

# شاعر ر ضا باب الحوایجی #

# خانه دوست # خانه دوست کجاست # جوابی به سهراب # خانه دوست اینجاست # دوست خانه # خانه دل # شعر نو # شعر خانه دوست #