آوای کُر

از نوایِ خوشِ سهراب نوشتی بر من

آن سوالِ پرِ اندوهش را 

خانه دوست کجاست؟

لحظه‌ای چشم فرو بستم و گفتم با تو :

گرچه صد مانع میان تو و اوست

لیک چشمِ دلِ من می گوید :

خانه دوست چه نزدیک به توست

در کنارِ نفسِ گرمِ بهار....

در میانِ تو و باران و زمین...

لایِ گلبرگِ پر از مهرِ تمنا و سجود

او همین نزدیکی است

سایه اش هست همیشه همراه

وقتِ غم خوردن و دلتنگی ها

وقتِ سنگینی بغضِ آخر

در تمامِ سفرِ گمراهی

وقت تاریکی و بن بستِ درون

وقت تنهایی و احساسِ جنون

بر سرِ راهِ سیاهِ تردید

او کنارِ نفست جا دارد

به دم و بازدمت راه دارد

خانه دوست کنارِ دلِ توست

خانه دوست همان سینه‌ی توست

# بابک حسن زاده #

أللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم